Η τέχνη με στόχο την πρόληψη ... σε 12 συναντήσεις}Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης (για παιδιά)

Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης

Κόδρου 9, προέΚταση οδού Βουλής, Πλάκα Μετρό:Ακρόπολη & Σύνταγμα,Parking: οδός Βουλής & Φιλελλήνων

Tα παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να προάγουν την ψυχική τους υγεία, μέσα από τις ποικίλες δυνατότητες που προσφέρουν οι μύθοι, τα παραμύθια, οι κατασκευές, η ζωγραφική, η

φωτογραφία και οι τεχνικές του δράματος .

για παιδιά νηπιαγωγείου και Α΄-Β΄ δημοτικού : «Τα συναισθήματά μου είμαι εγώ»



... • «Τα συναισθήματά μου είμαι εγώ»
για παιδιά Nηπιαγωγείου και Α΄-Β΄Δημοτικού
Παρασκευές: 30 Σεπτεμβρίου - 23 Δεκεμβρίου, 17.15 - 18.45

Τα παιδιά χρησιμοποιώντας τη φαντασία τους και τη δημιουργικότητά τους, θα μάθουν να αναγνωρίζουν τα συναισθήματα και θα ανακαλύψουν τρόπους έκφρασης και διαχείρισής τους.


• «Μέσα σε σένα...βλέπω κι εμένα»
για παιδιά Α΄-Γ΄Δημοτικού
Πέμπτες :29 Σεπτεμβρίου - 22 Δεκεμβρίου, 17.30 - 19.00

Τα παιδιά θα μάθουν την αξία της συνεργασίας, της αποδοχής της διαφορετικότητας, την σημασία των ορίων, θα ανακαλύψουν τρόπους επίλυσης συγκρούσεων και θα βιώσουν την ασφάλεια και την υποστήριξη που παρέχουν οι σχέσεις με τους άλλους.


• «Εγώ και η εικόνα μου»
για παιδιά Δ΄-Στ΄Δημοτικού
Παρασκευές 30 Σεπτεμβρίου - 23 Δεκεμβρίου, 19.00 - 20.30

Τα παιδιά θα αντιληφθούν ότι η εικόνα τους διαμορφώνεται από τον τρόπο που τα ίδια βλέπουν τον εαυτό τους, από το πώς που τα βλέπουν οι άλλοι αλλά και από τις ίδιες τις σκέψεις, τα όνειρα, τις δράσεις και τις επιλογές τους. Ακόμα θα αντιληφθούν την αξία του να είναι κανείς διαφορετικός......άρα και μοναδικός.



Αριθμός μελών ομάδας: 15 παιδιά
Διάρκεια: 12 συναντήσεις
Κόστος:170ευρώ

εγγραφές : έως 23 Σεπτεμβρίου

Τι θα δούμε στο "Τρένο στο Ρουφ" τη νέα θεατρική σεζόν Πρόγραμμα Παραστάσεων της Θεατρικής Περιόδου 2011-2012

Στον μόλις 111 θέσεων συνολικής χωρητικότητας λιλιπούτειο σιδηροδρομικό πολιτιστικό πολυχώρο που λειτουργεί εδώ και 15 χρόνια στο σιδηροδρομικό σταθμό Ρουφ, θα παρουσιαστούν 7 παραγωγές ενώ στην πορεία θα προστεθούν και επιπλέον παράλληλες δράσεις.

ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΒΑΓΟΝΙ

«Ένας Όμηρος» του Brendan Behan
Πρόκειται για ένα δυνατό θεατρικό κείμενο γραμμένο το 1958, εξαιρετικά επίκαιρο στις μέρες μας.
Τη μουσική του έργου συνέθεσε ο Μίκης Θεοδωράκης το 1962 για την πρώτη παρουσίαση του έργου στην Ελλάδα από τον θίασο του Λεωνίδα Τριβιζά. Τα 16 τραγούδια του έργου αφομοιώθηκαν από τον ελληνικό λαό και τραγουδήθηκαν για δεκαετίες. Το μουσικό θέμα για το «Γελαστό παιδί» χρησιμοποιήθηκε στην ταινία «Ζ» του Κώστα Γαβρά.
Το έργο διαδραματίζεται σε ένα μπορντέλο στο Δουβλίνο, όπου συχνάζουν πόρνες, τραβεστί, πρώην επαναστάτες και απόκληροι της κοινωνίας. Σε μια ζοφερή ατμόσφαιρα που αντανακλά την παραμόρφωση της κοινωνίας, ένας νεαρός Άγγλος στρατιώτης κρατείται όμηρος σαν αντίποινα για τη φυλάκιση ενός νεαρού μέλους του IRA, που πρόκειται να απαγχονιστεί σε μία φυλακή του Μπέλφαστ. Μέσα σ’ αυτήν την παράδοξη ομήγυρη ξετυλίγεται μία ερωτική ιστορία στον αντίποδα των πολιτικών σκοπιμοτήτων. Το μήνυμα του έργου είναι διαχρονικό και παγκόσμιο. Σε περιόδους πολέμων, κρίσεων, κοινωνικοπολιτικών αντιθέσεων και ανακατατάξεων τα θύματα προέρχονται πάντα και από τις δύο πλευρές και συνήθως είναι αθώα.
Στην παράσταση συναντιούνται ο Ιρλανδός επαναστάτης Brendan Behan με την αποστασιοποίηση του Μπρεχτ ενώ τα γνωστά τραγούδια του έργου ερμηνεύουν οι ηθοποιοί πολυφωνικά, a capella ή με τη συνοδεία οργάνων, τα οποία παίζουν οι ίδιοι επί σκηνής.

Συντελεστές
Μετάφραση: Βασίλης Ρώτας - Βούλα Δαμιανάκου Μουσική Σύνθεση: Μίκης Θεοδωράκης Σκηνοθεσία: Τατιάνα Λύγαρη Σκηνικά – κοστούμια: Ντόρα Λελούδα - Δανάη Κουρέτα Ενορχηστρώσεις: Γιάννης Σαπροβαλάκης Χορογραφίες: Ζωή Χατζηαντωνίου Φωτισμοί: Δημήτρης Θεοδωρόπουλος Βοηθός σκηνοθέτις: Αλκυώνη Βαλσάρη Παίζουν οι ηθοποιοί (με αλφαβητική σειρά): Μιχάλης Αφολαγιάν, Έβελίνα Αραπίδη, Θανάσης Βλαβιανός, Δάφνη Καφετζή, Παναγιώτης Κλίνης, Κωνσταντίνος Κωτσαδάμ, Βασίλης Πουλάκος, Κωστής Τζανοκωστάκης, Έλενα Χατζηαυξέντη και ο μουσικός Απόστολος Θεοδοσίου.

ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
«Το Διαστημότρενο του κυρίου Ιγνάτιου Ροδόλφου Ντε Λος Χούπα Γκλούπα» του Ηλία Μαμαλάκη
Πρώτη θεατρική συγγραφική παρουσία του Ηλία Μαμαλάκη με ένα έργο γραμμένο ειδικά για το Τρένο-Θέατρο. Μαζί με τον πολυταξιδεμένο γνωστό συγγραφέα – μάγειρα, τη σκηνοθέτιδα Τατιάνα Λύγαρη και ένα θίασο άξιων ηθοποιών οι μικροί θεατές επιβιβάζονται στο Διαστημότρενο για ταξίδια μακρινά και ενώνουν την αγάπη τους για το θέατρο, το ταξίδι, την επικοινωνία και το… καλό φαγητό! Ήρωάς τους ο κύριος Ιγνάτιος Ροδόλφος Ντε Λος Χούπα Γκλούπα. Μέγας ταξιδευτής και περιηγητής. Αλλά και διάσημος καλοφαγάς. Τα καταφέρνει και στα ηλεκτρονικά. Καπετάνιος σε ένα διαστημότρενο που μπορεί να γίνει διαστημόπλοιο, υποβρύχιο, αεροπλάνο, ελικόπτερο αλλά και να ταξιδέψει μέσα στον χώρο και στον χρόνο! Ο Ιγνάτιος μαζί με το αχτύπητο πλήρωμα αυτού του απίθανου υπερτρένου και τους μικρούς επιβάτες ξεκινούν ένα ταξίδι στο Μεσαιωνικό Παρίσι, τον Γαλαξία του Ηρακλέα, τη Σάμο του Πυθαγόρα, την Κρήτη του Δαίδαλου και του Ίκαρου, αλλά και στα παλάτια τις ψηλομύτας Κλεοπάτρας.
Το ταξίδι γεμάτο περιπέτειες και χιούμορ αποκαλύπτει μυθικούς τόπους, ενδιαφέρουσες προσωπικότητες και νόστιμα φαγητά, που προσφέρουν τελικά τη γνώση που χτίζει ένα γερό μέλλον! Πού γεννήθηκε η σύγχρονη δημοκρατία; Πώς πήρε το όνομά του ο Γαλαξίας; Ποια ήταν η μεγάλη αδυναμία της Κλεοπάτρας; Πώς ο Πυθαγόρας χάραξε στην άμμο τα πρώτα του σχήματα; Όλα τα ερωτήματα βρίσκουν την απάντησή τους μέσα από μουσική, βιντεοπροβολές, χορευτικά, τραγούδια και τις ερμηνείες των ταλαντούχων ηθοποιών.
«Για να ταξιδέψετε μαζί μας», λέει ο συγγραφέας, «χρειάζεστε το διαγαλαξιακό σας διαβατήριο, τα παπούτσια σας με γερές σόλες κι όλα τα υπόλοιπα αφήστε τα στον καπετάνιο του διαστημότρενου!» Συντελεστές
Σκηνοθεσία: Τατιάνα Λύγαρη Σκηνικά - κοστούμια: Ντόρα Λελούδα - Δανάη Κουρέτα Μουσική Άλκηστις Ραυτοπούλου Χορογραφίες: Ζωή Χατζηαντωνίου Φωτισμοί: Δημήτρης Θεοδωρόπουλος Βίντεο-μοντάζ: Alessandro Spiliotopulos Βοηθός σκηνοθέτις: Αλκυώνη Βαλσάρη

Παίζουν οι ηθοποιοί (με αλφαβητική σειρά):
Μιχάλης Αφολαγιάν, Δάφνη Καφετζή, Παναγιώτης Κλίνης, Στέφη Πουλοπούλου, Κωστής Τζανοκωστάκης

ΜΟΥΣΙΚΟ ΒΑΓΟΝΙ ORIENT EXPRESS

«FaKeBook Stories»
Στο Μουσικό Βαγόνι Orient Express θα ανέβει η μουσικοθεατρική παράσταση “FaKeBook Stories” σε συνεργασία με τo μουσικό συγκρότημα Vice Versa και τη χορογράφο Πέπη Ζαχαροπούλου.
Πρόκειται για μια πρωτότυπη παράσταση, όπου η μουσική και ο σύγχρονος χορός αφηγούνται τις παράλληλες ζωές δύο νέων ανθρώπων, που έχουν γνωριστεί στο διαδίκτυο, σε μια σύγχρονη μεγαλούπολη σαν την Αθήνα. Οι πρωταγωνιστές (2 χορευτές), ένας άντρας και μια γυναίκα που στην πραγματική ζωή δεν θα επέλεγαν ποτέ να κάνουν παρέα, γίνονται «φίλοι» στο Facebook παρουσιάζοντας μια πλαστή εικόνα του εαυτού τους. Ουσιαστικά όμως δεν γνωρίζονται…
Τα τραγούδια (ελληνικά και ξένα), η πρωτότυπη μουσική σύνθεση και οι κινητικοί αυτοσχεδιασμοί με τη βοήθεια κειμένων, ηχητικών εφέ και φωτισμών, μετατρέπουν το μουσικό βαγόνι στον προσωπικό χώρο των χαρακτήρων, στο χώρο εργασίας τους, στο μετρό, στο γυμναστήριο, στους πολυσύχναστους δρόμους της Αθήνας και τελικά στον χώρο που θα συναντηθούν για πρώτη φορά face to face. Ή fake to fake;

Συντελεστές
Μουσική επιμέλεια: συγκρότημα Vice Versa
Τραγούδι: Αναστασία Έδεν Πιάνο: Άλκηστις Ραυτοπούλου Κιθάρα: Φώτης Μυλωνάς Κρουστά: Σωκράτης Γανιάρης
Χορογραφίες: Πέπη Ζαχαροπούλου Φωτισμοί: Δημήτρης Θεοδωρόπουλος Βοηθός σκηνοθέτις η Αλκυώνη Βαλσάρη

WAGON-RESTAURANΤ

Αυτό το χειμώνα, οι πελάτες του Wagon - Restaurant της Αμαξοστοιχίας θα απολαμβάνουν μαζί με το δείπνο τους σύντομα πρωτότυπα διαδραστικά δρώμενα με τίτλο “FOOD?” πάνω σε μία ιδέα της Τατιάνας Λύγαρη και με θέμα τη διατροφή από νέους καλλιτέχνες από το χώρο του λυρικού τραγουδιού (όπερα), της video-performance και του σύγχρονου χορού.
Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: η χοροθεατρική ομάδα ΠΙΝΕΖΑ, η μουσικός/εικαστικός Σοφία Παπαδημητροπούλου και ο video-performance artist Ανδρέας Πασιάς.

NEW WAGON
Μετά την επιτυχία που σημείωσαν φέτος τα πρωτότυπα δρώμενα νέων δημιουργών στα 12 κουπέ του New Wagon της Αμαξοστοιχίας για μικρές ομάδες θεατών, το project "Τα 12 Κουπέ" θα επαναληφθεί το πρώτο δεκαπενθήμερο του Μαϊου 2012 με τη συμμετοχή ηθοποιών, σκηνοθετών, χορογράφων, χορευτών, μουσικών, εικαστικών, artists performers κ.λπ.

ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ "ΤΟ ΓΑΪΔΟΥΡΟΚΑΛΟΚΑΙΡΟ"

Με σκοπό να γνωρίσουν και οι "εκτός των τειχών" θεατές μία site-specific performance, η θεατρική παράσταση "Το Γαϊδουροκαλόκαιρο" της αγγλίδας συγγραφέως Lucy Maurice, η οποία παρουσιάστηκε με επιτυχία στο Wagon-Bar της Αμαξοστοιχίας-Θεάτρου την περσινή χρονιά, θα παρουσιαστεί σε περιοδεία σε αντίστοιχους χώρους – bars της Αττικής και της υπόλοιπης Ελλαδας.

ΑΠΟΒΑΘΡΑ

Την άνοιξη - καλοκαίρι 2012, η «Αποβάθρα» του Τρένου φιλοξενεί νέους καλλιτέχνες (μουσικά συγκροτήματα, street artists, ηθοποιούς κ.λπ.) κυρίως όμως «ανοίγεται» στον εικαστικό χώρο με τη φιλοξενία εκθέσεων ζωγραφικής και εικαστικών εγκαταστάσεων εμπνευσμένων από τον χώρο και ενσωματωμένων σε αυτόν. IN.GR

ΣΑΒΒΑΤΟ 13 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2011 – ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 13 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2011 – ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ Το Μουσείο Ακρόπολης γιορτάζει την Πανσέληνο του Αυγούστου, Σάββατο 13 Αυγούστου 2011, με διευρυμένο ωράριο λειτουργίας από τις 8 το πρωί έως τα μεσάνυχτα. Θα πραγματοποιηθούν θεματικές παρουσιάσεις από τους αρχαιολόγους - φροντιστές με θέμα τη Σελήνη στη ζωή των αρχαίων στην Αίθουσα του Παρθενώνα, από τις 9 μ.μ. έως τα μεσάνυχτα. Πληροφορίες για το πρόγραμμα των παρουσιάσεων θα παρέχονται στο Γραφείο Πληροφοριών του Μουσείου την ίδια ημέρα και στην ιστοσελίδαwww.theacropolismuseum.gr. Δείτε εδώ το Δελτίο Τύπου.

Παίζει θέατρο στις φυλακές

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗΟ Βασίλης Βελούδος

Στην παράλογα νόμιμη «επικράτεια» του σωφρονισμού, όπου αντιστοιχεί ένα τετραγωνικό μέτρο στο άτομο, στις ελληνικές φυλακές, όπου οι ανθρώπινες ψυχές

Ο Βασίλης ΒελούδοςΦέροντας τα «ιαματικά» δώρα του. Δεν εμφανίστηκε σαν «αλεξιπτωτιστής», αλλά σαν «επαγγελματίας». Με πρόγραμμα και μεγάλες προοπτικές. Ο ηθοποιός Βασίλης Βελούδος από τα μέσα Απριλίου έως τα μέσα Ιουνίου πραγματοποίησε 61 παραστάσεις σε 23 φυλακές της χώρας. Ενας άθλος, λόγω των αντιξοότητων που έπρεπε διαρκώς να υπερπηδάει.

Συνήθως αναγκαζόταν να δίνει και 10 παραστάσεις -τέσσερις μέσα στην ίδια ημέρα- σε ένα μόνο κατάστημα κράτησης με το θεατρικό αναλόγιο «Το Φως του Κόσμου», καθώς οι διοικητές αρνούνταν να μετακινηθούν οι κρατούμενοι σε μία μόνο πτέρυγα.

Αποθήκη ψυχών

Το θέατρο αντιμετωπίζεται και στις φυλακές μας σαν μια περιττή πολυτέλεια, αν όχι παραξενιά. Οχι μόνο δεν πτοήθηκε ο Βελούδος, βλέποντας την αληθινή δίψα των κρατουμένων, αλλά είχε τα κουράγια σε μια από τις χειρότερες φυλακές της χώρας, τη φυλακή Ιωαννίνων, μια αποθήκη ψυχών, στην οποία αντιστοιχεί ακριβώς ένα τετραγωνικό μέτρο ανά κρατούμενο (έχει καταδικαστεί γι' αυτό από το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων), να ξεκινήσει πιλοτικό πρόγραμμα εργαστηρίων δραματικής τέχνης. Η εκκίνηση θα γίνει την 1η Αυγούστου και θα διαρκέσει ένα τρίμηνο. Οι κρατούμενοι θα δουλέψουν πάνω στον «Εθνικό Υμνο» του Μιχαήλ Μαρμαρινού. «Μπορείς να διαλέγεις κείμενα στοχευμένα, που είναι και απλά. Γιατί το μορφωτικό επίπεδο των κρατουμένων είναι χαμηλό. Ο "Εθνικός Υμνος" μιλάει για θέματα γνώριμα σε αυτούς: για την αποξένωση, τον ξένο κ.ο.κ.», αναφέρει ο Β. Βελούδος.

Στο «Φως του κόσμου» (πρωτοπαίχτηκε στη φυλακή Κορυδαλλού πριν από τρία χρόνια) επεξεργάστηκε στη δημοτική γλώσσα μια επιλογή κειμένων από όλα τα Ευαγγελία. Κοινός παρονομαστής τους, τα Πάθη. Τη μουσική παραχώρησε δωρεάν η Ελένη Καραΐνδρου.

«Το "Φως του Κόσμου" είναι ένα κείμενο για την αδικία και την προδοσία. Σε όλες τις φυλακές τα μηνύματα αυτά περνάνε», τονίζει ο ηθοποιός. Υπήρχαν κρατούμενοι που πήγαιναν να δουν πέντε λεπτά για να φύγουν και τελικά καθηλώνονταν για περισσότερο από μια ώρα. Δυστυχώς, υπήρχαν κι εκείνοι που κάποια στιγμή χάνονταν και επέστρεφαν «φτιαγμένοι». Δεν έλειψαν και οι αντιδράσεις ή οι εκρήξεις επιθετικότητας. Στις φυλακές της Κέρκυρας ένας κρατούμενος απ' τους «Πυρήνες της Φωτιάς» φώναξε θυμωμένος «να φύγεις, εσύ και τα παραμυθάκια σου. Εκμεταλλεύεσαι πονεμένους ανθρώπους». «Ομως πάντα στο τέλος αισθάνεσαι ότι κάτι σημαντικό έχει συμβεί. Υπάρχει αληθινή συγκίνηση».

Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης και συνεργάτης του Δημήτρη Μαυρίκιου, ο Β. Βελούδος θεωρεί αυτονόητο αυτό που για τους περισσότερους συναδέλφους του θα φαινόταν κάτεργο. « Εχω μάθει όλα τα κακόφημα ξενοδοχεία της χώρας, στα οποία φτάνω με τα ΚΤΕΛ ολομόναχος και με μια βαλίτσα που ζυγίζει 30 κιλά!», λέει αυτοσαρκαζόμενος για το low ή no budjet περιπετειώδες ταξίδι του στην παράξενη, αν όχι απρόσιτη, «χώρα» του ελληνικού σωφρονισμού.

«Για μένα είναι κάτι αυτονόητο. Δεν μπορώ να νοήσω την τέχνη και το θέατρο αλλιώς». «Ποτέ δεν θεώρησα ότι θα άραζα επειδή πήγα σε μια δραματική σχολή και έπαιξα σε παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου. Το θέατρο έχει συγκεκριμένο προορισμό».

Δικαιώματα και ευαισθησίες

Ενεργοποιήθηκε κυριολεκτικά προς την κατεύθυνση ενός θεάτρου καθαρού κοινωνικού προβληματισμού, μετά την παράσταση της Αριάν Μνουσκίν «Οι Εφήμεροι». «Με συγκλόνισε βλέποντας τη γιατρό να γίνεται φίλη με την άστεγη. Γιατί πολιτισμός είναι η καθημερινότητα. Δεν μπορώ να λέγομαι πολιτισμένος επειδή έχω δει εκατό παραστάσεις, ενώ δυσκολεύω την καθημερινότητα των συνανθρώπων μου. Πρέπει να ξαναθυμηθούμε ότι οι παραστάσεις χωρίς αντίκρισμα δεν έχουν νόημα».

Απ' το ξεκίνημα της καριέρας του ήθελε να πάει στις φυλακές. Ολοι οι άνθρωποι, ακόμη και οι βαρυποινίτες, σκέφτηκε, έχουν και δικαιώματα και ευαισθησίες. Ξεκίνησε με τον Κορυδαλλό το 2004. Δεν ήταν εύκολα. Προσέκρουσε στη δημοσιοϋπαλληλίστικη νοοτροπία. Σε διευθυντές που πρόβαλλαν δικαιολογίες του τύπου «δεν υπάρχει χώρος για να σταθείτε» ή είχαν και ρητές προτιμήσεις επί του ρεπερτορίου -όπως στη φυλακή Χαλκίδας-, καθώς θέλανε κωμωδία, αν όχι επιθεώρηση. «Γενικά, αισθάνονται ότι τους βάζεις αναίτια σε μια αναμπουμπούλα. Προτιμούν να το αποφύγουν», υποστηρίζει ο Β. Βελούδος. Εξ ου παρουσιάζει ως φωτεινή εξαίρεση την περίπτωση της διευθύντριας των φυλακών Ιωαννίνων Ελένας Αγαπητού . Η μοναδική διευθύντρια που πήγε να δει με τους κρατούμενους την παράστασή του. Ο ίδιος θα συνεχίσει πάντως να κάνει ό,τι μπορεί. Οσο αντέξει. Εχοντας αρωγό τον Σύλλογο Συμπαράστασης Κρατουμένων «Ο Ονήσιμος».

Η Εταιρεία Θεάτρου «Ο Θίασος» που συνέστησε στη Σύρο το 2004 δεν έχει μόνο αλωνίσει σε συνεργασία με το υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τις περισσότερες φυλακές της χώρας, από τον Κορυδαλλό μέχρι την Αλικαρνασσό κι από την Αμφισσα μέχρι την Τρίπολη. Εχει δηλώσει ουσιαστικό θεατρικό «παρών» στο Εθνικό Ιδρυμα Αποκατάστασης Αναπήρων, στο 12ο Δημοτικό Σχολείο Ασπροπύργου όπου φοιτούν παιδιά Ρομά, σε 25 νησιά του Ν. Αιγαίου και σε χωριά της Ευρυτανίας. Εχει επίσης πραγματοποιήσει εργαστήριο Λογοτεχνίας και κινηματογράφου στο Κέντρο Προσωρινής Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων Αλλοδαπών Αγιάσου Λέσβου, στο Κέντρο Βρεφών «Η Μητέρα», στο Κέντρο Παιδικής Μέριμνας Ρόδου, στην Παιδόπολη Νέας Σμύρνης και στο σπίτι φιλοξενίας παιδιών σε κίνδυνο του συλλόγου «Το Χαμόγελο του Παιδιού» στην Κέρκυρα. *enete

.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΟΥ ΘΙΑΣΟΥ "LE THEATRE DU SOLEIL"

ΤΗΣ ΑΡΙΑΝ ΜΝΟΥΣΚΙΝ

ΣΥΝΑΝΤΟΥΝ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΣΤΟ STUDIO ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗ

τη Δευτέρα 13-6-2011 και ώρα 18.30

Αγαπητοί συνάδελφοι και φίλοι,

Το θέατρο Studio Μαυρομιχάλη και ο Σύλλογος Αποφοίτων του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Παν/μίου Πατρών, στο πλαίσιο της συνεργασίας τους και της λειτουργίας της Λέσχης Ανάγνωσης Θεατρικού Έργο, υποδέχονται δύο από τους βασικούς συντελεστές του Θεάτρου του Ήλιου:

τον Maurice Durozier έναν από τους παλαιότερους ηθοποιούς του θιάσου, και τον μουσικό Jean-Jacques Lemêtre, μόνιμο συνεργάτη του.

Η συνάντηση γίνεται με αφορμή την παρουσία του Θεάτρου του Ήλιου στην Ελλάδα και την παράσταση Οι Ναυαγοί της Τρελής Ελπίδας (Αυγές), που φιλοξενεί το Φεστιβάλ Αθηνών.

Τη συζήτηση συντονίζει η Δήμητρα Κονδυλάκη, δραματολόγος και διδάσκουσα στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Παν/μίου Πελοποννήσου.

Οι παρευρισκόμενοι θα έχουν την ευκαιρία να συζητήσουν «εφ’ όλης της ύλης» με τους προσκεκλημένους καλλιτέχνες για το ιστορικό Θέατρο του ΄Ηλιου της Αριάν Μνουσκίν, τις παραστάσεις του, τον τρόπο δουλειάς του θιάσου και τις παγκόσμιες περιοδείες του.

Είσοδος ελεύθερη

Studio Μαυρομιχάλη

Μαυρομιχάλη 134, Εξάρχεια – Τηλ. 210 - 6453330

Οι ναυαγοί της τρελής ελπίδας

Μια παράσταση της Ariane Mnouchkine

Θέατρο του Ήλιου - Ariane Mnouchkine

Οι Ναυαγοί της Τρελής Ελπίδας (Αυγές)

Οι "αγανακτισμένοι" καλλιτέχνες

Το κίνημα των "αγανακτισμένων" αγκαλιάζουν οι έλληνες καλλιτέχνες και προσφέρουν έμπρακτα τη συμπαράστασή τους...



Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το καινούριο τραγούδι του Σταμάτη Κραουνάκη με τον τίτλο "Κατσαρόλα", που ερμηνεύει ο εξαιρετικός Δημήτρης Μητροπάνος.



Επίσης πολλοί μουσικοί, ηθοποιοί, εικαστικοί παρευρίσκονται στην πλατεία Συντάγματος για να διοαδηλώσουν και αυτοί μαζί με τους "Αγανακτισμένους".



Υπάρχουν όμως και οι "αγανακτισμένοι" του θεάτρου, που την προηγούμενη εβδομάδα συγκεντρώθηκαν ειρηνικά στον προαύλιο χώρο του υπουργείου Πολιτισμού με αίτημα να συναντήσουν τον κ. Γερουλάνο. Ο υπουργός Πολιτισμού δεν τους δέχθηκε και υποσχέθηκε καθορισμό συνάντησης. Επειδή ακόμα δεν έχει οριστεί η επιτροπή που αποτελείται από γνωτούςν ανθρώπους του θεάτρου κάλεσε θες το μέσημέρι 12 καλλιτέχνες, ανθρώπους του πνεύματος, εργαζόμενους στο θέατρο και απλούς θεατές να συγκεντρωθούν στον προαύλιο χώρο του υπουργείου Πολιτισμού.



Σε ανακοίνωσή τους τονίζουν ότι «σε αυτή την περίοδο γενικής κρίσης αξιών, που απαιτεί επαναπροσδιορισμό του πολιτισμού στον τόπο μας και της πορείας του, ο χώρος του επιχορηγούμενου θεάτρου αποτελεί δυναμική εστία καλλιτεχνικού και πνευματικού προβληματισμού, είναι τόπος διαλόγου, δημοκρατίας, παιδείας. (...) »

ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΓΙΑ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Η Δραματοθεραπεία αποτελεί μια νέα προοπτική στην προαγωγή της ψυχικής υγείας των παιδιών, η οποία αξιοποιεί με πολυεπίπεδο τρόπο τη δραματουργική τους ικανότητα, είτε προς την διερεύνηση των αναγκών του παιδιού, είτε προς την πραγματοποίηση της διορθωτικής εμπειρίας.

Το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης, θέλοντας να τονίσει την αξία της θεραπείας μέσω της τέχνης, πραγματοποιεί μια ανοιχτή παρουσίαση του προγράμματος «Τέχνη με στόχο την πρόληψη», την Δευτέρα, 23 Μαΐου, στις 19.30 το απόγευμα με είσοδο ελεύθερη για το κοινό.

Οι Γονείς και οι Εκπαιδευτικοί θα έχουν την ευκαιρία να ευαισθητοποιηθούν σχετικά με την αξία της πρόληψης της ψυχικής υγείας των παιδιών του Νηπιαγωγείου και του Δημοτικού, να ενημερωθούν σχετικά με τις τεχνικές της Δραματοθεραπείας και να αποκτήσουν μια προσωπική, βιωματική εμπειρία της μεθόδου, υπό την καθοδήγηση των δύο συντονιστριών Άννας Λούζη (Ψυχολόγος-Δραματοθεραπεύτρια) και Φωτεινής Καπή (Ψυχοπαιδαγωγός-Ηθοποιός Δραματοθεραπεύτρια).

Κατά τη δραματοθεραπεία η δυναμική του δράματος, τα παιχνίδια ρόλων, οι αυτοσχεδιασμοί, οι ιστορίες, τα παραμύθια και οι σωματικές δράσεις δίνουν τη δυνατότητα στους συμμετέχοντες μικρούς και μεγάλους να εκφράσουν και να επεξεργαστούν προβλήματα προάγοντας την ψυχική τους υγεία.

Η Δραματοθεραπεία αποτελεί μια μέθοδο παιγνιδιού που θα κεντρίσει το ενδιαφέρον των παιδιών μιας και χρησιμοποιούνται μέθοδοι τέτοιες που διευκολύνουν τη δημιουργικότητα, τη φαντασία και τη μάθηση. Μέσα από την παρατήρηση και τον πειραματισμό με συμπεριφορές και στρατηγικές, το παιδί, αλλά και ο ενήλικας, μαθαίνει να αντιμετωπίζει διάφορες και συχνά δύσκολες κοινωνικές καταστάσεις.

Δευτέρα 23 Μαΐου, 19.30-21.00, είσοδος ελεύθερη
Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης, Κόδρου 9, προέκταση οδού Βουλής, Πλάκα
www.childrensartmuseum.gr

Έφυγε από τη ζωή ο Ιάκωβος Καμπανέλης

Απεβίωσε σήμερα, Τρίτη 29 Μαρτίου 2011, και ώρα 13:50 ο σπουδαίος θεατρικός συγγραφέας Ιάκωβος Καμπανέλης, στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Γενικού Νοσοκομείου ΜΗΤΕΡΑ του Ομίλου ΥΓΕΙΑ, έπειτα από δίμηνη νοσηλεία.

Ο συγγραφέας έπασχε από νεφρική ανεπάρκεια και είχε εισαχθεί ύστερα από σοβαρή επιπλοκή στη Μ.Ε.Θ. του θεραπευτηρίου, όπου υποβάλλονταν σε αιμοκάθαρση.

Ο γεννήτορας του ελληνικού μεταπολεμικού θεάτρου, όπως έχει χαρακτηριστεί, γεννήθηκε στη Νάξο το 1922. Το 1934, η οικογένειά του μετακόμισε, λόγω οικονομικών προβλημάτων, στην Αθήνα και ο Καμπανέλλης αναγκάστηκε να εργάζεται την ημέρα και να σπουδάζει σε μια νυχτερινή Τεχνική Σχολή.

Διψασμένος για γνώση, νοίκιαζε βιβλία από τα παλαιοβιβλιοπωλεία και μέχρι να τελειώσει το γυμνάσιο είχε γνωρίσει όλους τους ευρωπαίους κλασικούς. Το 1942 συνελήφθη από τους Γερμανούς και μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως Μαουτχάουζεν. Είναι ένας από τους ελάχιστους επιζήσαντες, και επέστρεψε το 1945. Την εμπειρία του αυτή την κατέγραψε στο μοναδικό του πεζογράφημα, Μαουτχάουζεν (1963).

Όταν γυρίζει στην Αθήνα, εντυπωσιάζεται από μια παράσταση του Θεάτρου Τέχνης και αποφασίζει να ασχοληθεί με το θέατρο. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1950 με το έργο Χορός πάνω στα στάχυα (Θίασος Λεμού), αλλά γνωστός έγινε με τα επόμενα έργα του, που ανέβηκαν από το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν και το Εθνικό Θέατρο. Το έργο σταθμός στη σταδιοδρομία του θεωρείται η Αυλή των θαυμάτων (1957).

Στο επίκεντρο του έργου του βρίσκεται ο προβληματισμός για τα κοινωνικά δρώμενα και τον αντίκτυπο που έχουν στη ζωή των ανθρώπων και, κυρίως, η σχέση της ταραγμένης νεότερης ελληνικής ιστορίας με τη συγκρότηση της νεοελληνικής ψυχολογίας. Για την προσφορά του στο ελληνικό θέατρο του έχουν απονεμηθεί οι τίτλοι: επίτιμος Διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κύπρου, επίτιμος Διδάκτωρ της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, επίτιμος Διδάκτωρ της Θεατρολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Εξελέγη παμψηφεί τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και έχει τιμηθεί από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας με την απονομή ανωτάτου παρασήμου. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε πολλές χώρες (Αγγλία, Αυστρία, Σουηδία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Ουγγαρία, Σοβιετική Ένωση, Γερμανία).

Πολύ σημαντική είναι επίσης η δουλειά του ως σεναριογράφου, η οποία άσκησε τεράστια επίδραση στους σύγχρονους και τους μεταγενέστερούς του. Έχει γράψει τα σενάρια σε πολλές ταινίες σταθμούς του ελληνικού κινηματογράφου (Στέλλα, του Μ. Κακογιάννη, Δράκος, του Ν. Κούνδουρου, Η Αρπαγή της Περσεφόνης, του Γ. Γρηγορίου), ενώ σκηνοθέτησε ο ίδιος, σε δικό του σενάριο, την ταινία Το κανόνι και το αηδόνι, το 1968. Αξιοσημείωτη είναι και η εξαιρετική του επίδοση στη στιχουργία, αφού το Παραμύθι χωρίς όνομα (μουσ. Μάνου Χατζιδάκη), το Μαουτχάουζεν (μουσ. Μίκη Θεοδωράκη), το Μεγάλο μας Τσίρκο (μουσ. Σταύρου Ξαρχάκου) και άλλα σημαντικά έργα της ελληνικής μουσικής φέρουν την υπογραφή του.